Bingo en eieren

De rit naar het dorp is lang, de vrachtwagens voor ons laten een dikke stofwolk achter. Na 1,5 uur rijden zijn we alles weer vergeten. We parkeren de brommers in een braakliggend rijstveld en worden openlijk ontvangen. Nieuwsgierig wordt er gekeken wat we komen doen. De eerste foto's komen tevoorschijn en dol gelukkig staren ze naar hun evenbeeld. Kinderen die gisteren nog hard weg renden komen nu eens even polshoogte nemen. Ze vinden het maar wat interessant en geven naar enige aarzeling een handje of high five. De foto wordt direct naar huis gebracht om te laten zien. Ook de baksteen productie loopt weer enige vertraging op, omdat ze ons nu toch wel erg grappig vinden. Alle lachende gezichten, geven me een goed gevoel. We hebben ze even wat afleiding gegeven en een aandenken aan deze roerige tijden.

We stoppen bij een keurig houten huisje. Net als alle andere huizen, staat het op palen en zetten we onze teenslippers onderaan de trap, alvorens naar boven te gaan. Het is het huis van Johny, onze gids, die ons graag wil voorstellen aan zijn vrouw en twee kinderen. Zijn oudste zoontje van 4 jaar, speelt met de motorfiets en de takelwagen van mijn neefjes. Het speelgoed heeft hier een goede bestemming gekregen. Ik krijg het zoveelste kopje koffie te verwerken. Nog even en ik ga het nog lekker vinden ook. Gelukkig is het in poedervorm met ongelofelijk veel suiker, dus de koffiesmaak is redelijk ver te zoeken.

We bedanken zijn gezinnetje voor de gastvrijheid en springen achterop de brommers. Er is in het plaatsje verderop een festival aan de gang. De kermis wordt opgebouwd en overal lopen vrouwen in hun mooiste kleding. De muziek snerpt keihard door de speakers op straat. We worden uitgenodigd om te komen lunchen bij mensen thuis. De woonkamer zit vol gasten en het is een hele eer dat wij ook mee eten. We nemen plaats op de grond aan de lage ronde tafel en zitten recht onder het altaar van Boeddha. We zijn gezegend. De hele tafel wordt vol gezet met allerlei gerechten en we krijgen aanmaak limonade uit een Winnie the Pooh glas. Het is heerlijk en ze blijven maar opscheppen. We hoeven niets te betalen en beloven vanavond terug te komen voor het feest.

Net achter Moulmein liggen de sloppenwijken. De omgeving is groen, met kleine, vieze slootjes. Al bij het eerste, redelijk grote huis worden we weer binnen uitgenodigd. Terwijl we beleefd vertellen dat we echt niet meer hoeven eten, moeten we dan toch maar een bakkie doen. En ja, daar moet cake bij. De hele familie neemt tegenover ons plaats om ons eens goed te kunnen observeren. Gelukkig kan Johny voor ons vertalen, dus kunnen we lekker over koetjes en kalfjes praten. We slenteren door het straatje, maar het is bloedheet. Het grote, roze varken heeft daar geen last van en ligt heerlijk in het smerige slootje. Toch gebruiken ze dit water volgens mij ook voor de was en de witte bloesjes, die op de struiken te drogen liggen, zien er redelijk schoon uit. Ook hier blijft het voor de bewoners vreemd om een toerist te zien. De kinderen beginnen spontaan Gandam Style te zingen, inclusief het dansje. Vreemde associatie met ons, maar voor hen waarschijnlijk beiden even vreemd.

Speciaal voor het festival (de reden is ons onbekend) hebben Anemoon en ik een longhi aangetrokken. De longhi is een lange rok en wordt hier ook door mannen gedragen. Wij hebben een roze en blauwe bloemetjes versie. Natuurlijk moeten we ook op gepaste wijze achterop de brommer. Dat betekent zijwaarts. Onderweg worden we van alle kanten keihard uitgelachen. Doen we zo ons best... Door alle drukte zijn de wegen afgesloten en dus parkeren we de scooter bij iemand thuis en lopen over de kermisachtige jaarmarkt naar de familie die ons heeft uitgenodigd. Het huis zit vol met mannen. Nou ja, mannen... We raken aan de praat met dit vreemde gezelschap en één ervan laat foto's zien op zijn smartphone van een vrouw. Een vrouw met enorme nepwimpers, een dikke laag make-up en een strakke glitterjurk. Het is de jongen tegenover mij. Ook de jongen ernaast is onherkenbaar met een wespentaille en een lange bos zwart krullend haar. De jongen vertelt op diverse festivals op te treden en is ook nog 'traditional dancer'. Verder begrijpen we weinig van deze groep travestieten en is het een berg gis werk. In ieder geval moeten we morgen bij hem langskomen en dan tovert ie zichzelf om als vrouw. Tenminste dat kunnen wij eruit opmaken. De Winnie the Pooh glazen van vanmiddag zitten nu vol met whisky en er wordt met handen en voeten gecommuniceerd. Wij krijgen een biertje. Wanneer alle 'mannen' het huis verlaten, komt de vrouw des huizes tevoorschijn en start hun 3 jaar oude dochtertje een karaoke sessie. Ze heeft haar mooiste jurk aan en prinsessenkroon, maar wil de microfoon niet afstaan. Tussen dit gesnerp door, proberen we een gesprek te voeren met een meisje dat is opgetrommeld, omdat ze zo goed Engels zou spreken. Het meisje zit op school en heeft haar Engelse schrift meegenomen. Pagina voor pagina oefent ze de vragen. Zelfs wanneer wij het huis verlaten om een kijkje te nemen op de 'jaarmarkt' probeert ze de rest van het schrift op ons uit.

De kermis is een drukte van belang. Er staat een draaimolen met roestige autootjes. Sanchi (de jongen die ook iedere dag met ons op pad is), staat er vol enthousiasme naar te kijken. Het liefst zou hij er, volgens mij, zelf in gaan. Er zijn kraampjes met allerlei soorten speelgoed (waaronder de mitrailleur het meest in trek is), er is veel eten, drinken en natuurlijk kan er gegokt worden. Naast dit alles heb ik het idee dat wij de grootste attractie zijn, maar we doen gewoon leuk mee. We kopen lootjes voor een soort bingo en ik mag aan aan de molentjes draaien. Gelukkig winnen we geen prijs en gaat de deken en hoofdkussen naar een andere blije medespeler. We beproeven ons geluk vervolgens bij het roulette achtig spel en zetten geld in op lijnen en nummers. Uit een zak met flesdoppen wordt een nummer getrokken. Yes! Gewonnen! Twee gekookte eieren zijn de hoofdprijs. Anemoon kan het niet laten om ook nog even met wat dartpijltjes ballonnen lek te gooien. Ze sleept twee pakken koekjes, chips en snoepgoed binnen. Helaas is ze te goed voor t pakje wasmiddel (wat we goed hadden kunnen gebruiken). De ringetjes om redbull flesjes gooien moet ze nog even oefenen. De prijs gaat aan haar neus voorbij. Hoe chique we op de heenweg zijwaarts achterop twee brommers zaten, hoe heerlijk oncharmant we nu met z'n tweeën achterop terug gaan. Hup, longhi omhoog en gewoon met blote benen, met twee gekookte eieren en een berg snoepgoed.